เมื่อคุณเริ่มท้าทายสิ่งศักดิ์สิทธิ์เคยมีน้องคนนึงชื่อแก้ม คิดซะว่าเป็นนามสมมุตินะ เขาพา " ลูกค้าคนเยอรมัน " ขึ้นไปบนเขา ไปขอพรหรือบนบานศาลกล่าวอะไรสักอย่างนี่แหละ ประมาณว่าขอให้รักเรายืนยาว ให้คุณรักฉันคนเดียว สิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นพยาน คือตัวฝรั่งอ่ะไม่เข้าใจหรอก พามาบนเขามันก็ดูวิวอะไรของมันไปเรื่อย สุดท้ายฝรั่งเลิก แก้มไปบอกเพื่อนทุกคนในร้านว่าฝรั่งคนนี้เลิกกับกูแล้ว แต่ความจริงไม่ใช่นะ เขาหมดธุระก็ต้องบินกลับประเทศปกติ แก้มเสียใจอยู่พักนึงน้ำตายังไม่ทันแห้งดีเลย พาลูกค้าอเมริกันอีกคนไปบนบานที่เดิมเป๊ะ คุณต้องรักฉันคนเดียวนะ ซื่อสัตย์กับฉัน เราจะรักกันตลอดไป สาาาาธุ ปรากฏลูกค้าก็ทิ้งเจ้าแก้มไปอีก โวยวายเสียใจไปบ่นกับเพื่อนในร้าน ฝรั่งทิ้งกูอีกแล้ว เพื่อนจากที่เคยปลอบกลายเป็นสมน้ำหน้าด่าให้ เขาคือลูกค้า เข้าใจไหมคำว่าลูกค้า เขาไม่ใช่ผัวมึง!! ก็ไม่รู้เพราะอะไรนะ ทำไมแก้มถึงฝังใจคิดว่าลูกค้าทุกคนที่เข้าหาเธอต้องจริงจังกับเธอทุกคน เรื่องนี้ผ่านมาหลายปีแล้วด้วย แต่เหมือนล่าสุดได้ยินว่า แก้มพาลูกค้าอีกคนขึ้นไปบนเขาอีกแล้ว แต่คนนี้แก่หงำเหงือกเลย ไม่รู้แก้มจะพาขึ้นไปทำไม? จนเพื่อนมันแซวว่า ไอ้นี่มันมีความพยายาม ในเมื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ไม่ท้อกูก็ไม่ท้อเหมือนกัน ต้องมีสักคนที่เป็นผัวกู.....