คนเราเมื่อเติบโตขึ้น ปัญหาด้านการเงินแทบไม่เคยเบาบางลงเลยนะ ยิ่งมีรายได้เยอะ ก็เหมือนรายจ่ายและความจำเป็นต่างๆจะเยอะตามไปด้วย ผมเห็นน้องหลายคนที่ลงมาทำงานพัทยา แล้วจู่ๆก็กลายเป็น " เสาหลัก " ของบ้านตั้งแต่ตัวเองเพิ่งจะอายุ 20 กว่า ไม่เคยมีใครพูดว่ายิ่งอยู่พัทยานาน รายจ่ายยิ่งน้อยลง ไม่มีเลย มีแต่พูดว่ายิ่งอยู่นานคนนั้นก็อยากให้ช่วย คนนี้ก็จะขอเงิน คนนั้นก็มีปัญหามาให้แก้ ด้วยเหตุผลโง่ๆจากฝั่งนั้นว่า ก็เอ็งมีตังค์ไง ก็เอ็งหาเงินได้ เอ็งก็ต้องช่วยรับผิดชอบพวกข้าสิ บางคนอยากรักษาน้ำใจ หรืออยากโชว์พาวเวอร์ช่วงแรก ก็อาจจะช่วยเหลือนิดหน่อยว่าเป็นพิธี แต่พอมานานเข้าสะสมเข้า มันกลายเป็นความเคยชิน หมายถึงฝั่งเรานะกลายเป็นความเคยชิน ส่วนไอ้ฝั่งนั้นกลายเป็นสันดานเรียบร้อย มีอะไรกูก็เข้าหาอีคนนี้นี่แหละ ลูกสาวไม่มีค่าเทอม หลานป้าป่วย ค**ลุงไม่แข็ง ก็ต้องมาที่คนนี้ตลอด ผมไม่เคยเห็นนะ ใครก็ตามที่เป็นเสาหลักของบ้าน แล้วภาระทางการเงินจะลดลง ไม่มีเลย มันมีแต่จะเพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้นตลอด อาจจะต้องลองถามตัวเองว่า ถ้าไม่มีกูสักคนพวกมึงตายมั้ย? สมมุติถ้าคำตอบคือ พวกมึงก็อยู่กันได้นี่หว่า ไม่เห็นจะเป็นอะไร นั่นอาจจะเป็นจุดเริ่มต้นให้เราค่อยๆวางทุกอย่างลงก็ได้นะ ชีวิตมึงมึงก็ต้องรับผิดชอบดูกันบ้าง ในทางกลับกัน ทุกอย่างที่เราเคยช่วยเขาทั้งหมด ลองนึกซะว่าถ้าปัญหานั้นเป็นของเราบ้าง คิดว่าไอ้คนพวกนั้น จะช่วยเราทำแบบนี้มั้ย ? . . - พี่ภาส เพจเดินรอบพัทยา -