เคยเจอกับตัวมาแล้ว เข้าใจความรู้สึกเลยตอนได้ยินก็แอบน้ำตาซึมเหมือนกันนะ ผมนั่งกินกาแฟอยู่ร้านนึงตอนเที่ยง แล้วโต๊ะที่ติดกัน เขากำลังสัมภาษณ์งาน ก็คือมีน้องคนนึงจะมาสมัครงานร้านกาแฟ แล้วมีผู้จัดการสัมภาษณ์ สอบถามอะไรไปเรื่อย คือตอนเขาคุยกัน ก็ดูไม่ได้เป็นความลับอะไร เพราะเราก็นั่งติดกัน ผมเองอยู่ตรงนั้นก็ได้ยินอยู่แล้ว คือจากที่ผมเข้าใจนะ ไม่รู้เป็นการตัดสินหรือเปล่า เหมือนว่าทางร้านเขาไม่เอาแน่อยู่แล้ว ไม่มีนโยบายรับคนเพิ่ม แต่ก็พยายามจะรักษาน้ำใจคนที่มาสัมภาษณ์ ให้ไปดูร้านอื่น ลงสาขาอื่น แล้วก็สอบถามอะไรไปเรื่อยเปื่อย ของเราวันหยุดก็ต้องมาทำงานนะ ลาป่วยได้เท่านี้ นู่นนี่นั่นอะไรสารพัด เข้าใจอารมณ์ของคนที่พยายามจะพูดแง่ลบทุกอย่าง เพื่อให้อีกฝ่ายปฏิเสธไหม ? จนสักพักนึงน้องคนที่มาสัมภาษณ์ก็เหมือนจะรู้สึกได้ว่าร้านไม่เอาแน่ๆ แต่มันมีประโยคนึงที่ผมรู้สึกเจ็บจี๊ดอยู่ในใจ มันอัดอั้นบอกไม่ถูก น้องคนที่มาสัมภาษณ์พูดว่า " ปีนี้หนูจะ 30 แล้ว " ไม่รู้จะไปทำที่ไหน ใครจะรับ น่าจะเพิ่งตกงานมา หรืออาจมีเหตุบางอย่างที่ทำให้ต้องมาหางานใหม่ในวัยนี้ ผมนี่เข้าใจความรู้สึกเลย ชีวิตมันไม่มีอะไรแน่นอน และมีเรื่องเซอร์ไพรส์เสมอ ผมยังจำตอนที่หัวหน้าสั่งปิดร้านได้ตอนโควิด ผมนั่งอยู่ใน KFC เปิดอ่านในกรุ๊ปไลน์ หัวหน้าแจ้งว่า จากนี้ไปปิดร้านนะ แยกย้าย ๆ โควิดมารอบ 2 แล้ว ไก่ทอดในปากแทบจะหลุดออกมา รู้เลยว่า การตกงานกะทันหันมันรู้สึกยังไง ? แล้วกูจะเอาไงต่อดี ? ผมไม่รู้ว่าการสนทนานั้นจบยังไง เพราะผมลุกออกมาก่อน แต่ยังจำประโยคที่แว่วอยู่ในหูได้ " ปีนี้จะ 30 แล้ว " รู้เลยว่าน้องเขาหมายถึงอะไร เวลาเริ่มน้อยลง โอกาสเริ่มหายาก เด็กใหม่เกิดขึ้นทุกวัน ภาระล้นตัว อยู่ในช่วงวัยที่ต้องแบกความรับผิดชอบ แล้วไม่รู้ว่าก่อนนั้น มีเงินเก็บอยู่บ้างมั้ย ? ถ้าไม่มีนี่ เรื่องใหญ่เลยนะ มันจะพะวงตลอดเวลา เดือนหน้ากูจะกินอะไร ? . . - พี่ภาส เพจเดินรอบพัทยา -