บางอย่างอาจไม่เหมือนเดิมอีกตลอดกาลมีเรื่องวงในมาเล่าให้ฟัง...... จะบอกว่าไงดี นี่เป็นสัญญาณของวิกฤตก็ได้มั้ง ผมปูเรื่องนิดเดียว ผมรู้จักกับรุ่นพี่คนนึง ซึ่งในอดีตนะ ต้องมีเกิน 30 ปีที่แล้ว พี่แกเป็นสาวหน้าตู้อยู่แห่งหนึ่ง ไม่ระบุพิกัดตรงไหนยังไง ปัจจุบันผันตัวเป็นคนเชียร์แขกในอาบอบนวด แกเล่าให้ผมฟังว่า เฮียเจ้าของร้านซึ่งได้รับใบอนุญาตถูกต้อง หยุดตรงนี้นิดเดียวนะ การได้รับใบอนุญาตเปิดอ่างอย่างถูกต้อง แปลว่าต้องอยู่ในยุคบุกเบิกเลยนะ เพราะสมัยนี้ไม่มีแล้ว ใครจะมาเปิดอ่างแล้วขอใบอนุญาต มันไม่ได้แล้ว เขาซื้อขายใบอนุญาตกันราคาหลักล้าน เฮียแกมาบอกคนเชียร์คนนี้ แล้วพี่คนเชียร์คนนี้มาเล่าให้ผมฟังอีกที 2 ปีมานี้เศรษฐกิจแย่ว่ะ เฮียไม่เคยเจอ " ยอดตก " ขนาดนี้มาก่อน แม้ในช่วงพิษเศรษฐกิจ หรือตอนมีโควิดก็เถอะ ช่วงที่รัฐยังไม่มีคำสั่งให้ปิดอ่าง คนก็ยังมาเที่ยวกันเยอะนะ แต่ปัจจุบันนี้เรียกว่า.....เงียบกริ๊บ เด็กนั่งเหงากันในตู้ ลูกค้าเข้าวันนึงได้ 7-8 รอบ มันเคยถึงขนาดนั้นมาแล้ว คุณลองนึกภาพตามนะ กิจการที่ใหญ่ขนาดนี้ เปิดแอร์ฉ่ำกันทั้งตึก เปิดไฟสว่างจ้าโดดเด่น มีลูกค้าเข้าวันนึง ที่จ่ายเงินใช้บริการจริง ๆ เฉลี่ย 10 คน เยสเข้! แล้วจะอยู่กันยังไงวะเนี่ย และไม่ใช่ว่าเงินตรงนั้นจะเข้าร้าน 100 % เพราะเขาก็ต้องหักเป็นค่าตัวน้องที่ทำงานด้วย เฮียเล่าว่าน้องบางคนที่นั่งในตู้เนี่ย นั่งแห้งอยู่เกือบอาทิตย์ก็มีนะ ไม่ได้งานเลย ถามว่าทำไมประเด็นนี้ถึงน่าตกใจ เพราะธุรกิจนี้โดยพื้นฐานแล้วเขาออกแบบมาเพื่อลูกค้ามีตังค์ ย้ำอีกครั้งนะ โดยกลุ่มลูกค้าจริง ๆ แล้ว ธุรกิจนี้ไม่ได้จับกลุ่มคนที่เก็บหอมรอมริบเพื่อจะมาเที่ยว No! เขาออกแบบมาเพื่อคนที่พร้อมจะใช้จ่ายฟุ่มเฟือยได้ กูพร้อมจะเที่ยวโว้ยยยยย พี่มาแล้วน้องงงงง เงินห้าหกพันปลิวว่อนเหมือนเศษกระดาษ แต่การที่ทุกวันนี้ คนมีตังค์เองยังไม่ค่อยอยากเที่ยว มันผิดปกติแล้วนะ เกิดอะไรขึ้นกับความมั่นใจในการใช้จ่าย หรือเขาไปเที่ยวที่ไหนกันหมด ? . . - พี่ภาส เพจเดินรอบพัทยา -