การมาของผู้คนเยอะ ๆ ก็เต็มไปด้วยความคาดหวังนะ ผมเพิ่งจะสังเกตไม่กี่วันก่อนว่า ผู้ติดตามเพจไปถึง 2 แสนกว่า แอบงงเหมือนกันมาทำอะไรกันเยอะแยะ จริง ๆ ความรู้สึกตื่นเต้นผมมันหยุดไว้ตั้งแต่ 5,000 คนแล้วนะ ตั้งแต่สมัยโควิดนู้นนนน ผมไปเดินถ่ายภาพตอนชายหาดร้างเป็นเมืองผี น่าจะเป็นช่วงที่คนติดตามเยอะที่สุด หลังจากนั้นมาก็ไม่ตื่นเต้นอะไรแล้ว แล้วก็คงสเต็ปเดิมมาตลอด คือถ้าจะให้นิยามเอกลักษณ์ของเพจจริง ๆ ผมว่าผมเป็นแนว " วิถีชีวิตคนกลางคืนในพัทยา " เพราะผมก็เริ่มต้นงานในพัทยาจากจุดนั้น แล้วก็อยู่ในแวดวงนั้นมาตลอด แต่ตอนนี้ถอยออกมาหลายปีแล้ว เนื่องจากสภาวะครอบครัว การงาน การเงิน ความรับผิดชอบ บวกกับอายุด้วย แต่ก็ยังมีพวกพ้องพี่น้องหลายคนที่ยังติดต่อไปมาหาสู่กันอยู่ ผมก็ยังป้วนเปี้ยนอยู่ในพัทยาตลอด ทีนี้พอคนมาติดตามเยอะขึ้น หลายคนก็จะคาดหวังว่า มีเรื่องอื่นบ้างไหม ไปรีวิวร้านอาหารหน่อยสิ หาดตรงไหนสวยบ้าง ตอนนี้ฝรั่งเยอะไหม ร้านซักผ้าหยอดเหรียญปากซอยหนูมีที่ไหนบ้าง? คือมันมีคำถามแบบนี้จริง ๆ นะ แต่เราก็ไม่ได้แบกทุกเรื่องมาใส่หัวหรอก เอาเป็นให้เข้าใจกันว่า การที่คนมาติดตามเยอะไม่ได้แปลว่าไอ้นี่เป็นเพจใหญ่แล้วต้องนำเสนอได้ทุกเรื่อง ไม่จริงเลย! กระผมไม่ได้เก่งขนาดนั้น มีหลายคนทำได้ดีกว่าผมเยอะ ท่านลองไปเลือกดูเอา แต่ถ้าท่านจะติดตามกระผม ขอให้นึกซะว่า มาฟังเรื่องราวเก่า ๆ ผสมกับเรื่องราวใหม่ ๆ จากคนนึงที่ไปพบเจอและนำมาแบ่งปันกัน อารมณ์เหมือนเดินผ่านเพื่อนคนนึงแล้วถามว่า เฮ้ย! วันนี้มีอะไรมาเล่าให้ฟังบ้างวะ? ฟังเสร็จก็จบกันไปแยกย้าย พรุ่งนี้เจอกันใหม่ แค่นั้นแหละ.......